onhandig analoog navigeren

Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik mijn eerste navigatie in de auto kreeg. Een VDO, de opvolger van het merk Carin. Traag, kaarten die niet altijd klopten en na een update waren er soms straten verdwenen, maar wat een uitkomst! Niet meer bij de stadsinformatie stoppen om de stadskaart te bestuderen, of met het beroemde shell stratenboek onhandig op schoot analoog navigeren door een onbekende stad.

Het was ook de tijd dat mensen niet zo schrokken als je ze aansprak op straat om te vragen of ze die ene straat wisten en als je dan te ver van je bestemming was hoorde je steevast: “en als je dan bij “die” straat bent, moet je daar maar weer even verder vragen” Heerlijk….

En dan de vakanties naar het zuiden, altijd even de routekaarten bij de ANWB halen, in een klein notitieboekje even wat punten van de route opschrijven, en Bianca die altijd waanzinnig kon kaartlezen om ons tijdig om te leiden als we op de nationale zenders in het buitenland toevallig een lange file hadden opgepikt…

Tegenwoordig zijn we dan eigenlijk wel enorm verwend met alle navigatie die we maar binnen handbereik hebben. Auto’s worden bijna niet meer zonder navigatie afgeleverd en navigaties worden steeds slimmer in het aanpassen van de route als dat nodig is.

Maar ook op de Iphone kunnen we tegenwoordig goed onze weg vinden. Ik gebruik het regelmatig tijdens een wandeling in het bos om te kijken waar ik ben, en in een onbekende stad is het natuurlijk heerlijk om naar een bepaalde bestemming te wandelen, al dan niet gestuurd door bijvoorbeeld tripadvisor. En in combinatie met Flitsmeister krijg je natuurlijk echt alle broodnodige informatie op je route…

Afgelopen week heeft onze dochter Femke haar eerste auto gekocht, een fantastisch witte Volkswagen Up uit de stal van de Haas in Rhenen, fantastisch bedrijf trouwens. Het deed mij echt weer denken aan mijn eerste auto, en natuurlijk moest er ook van alles gekocht worden voor de auto zoals een ijskrabber, plaid, verbandtrommel en een parkeerschijf. Ik zelf heb de veiligheid nogal hoog staan, dus heb ik een fatsoenlijke houder voor haar Iphone geïnstalleerd zodat ze handsfree kan bellen en natuurlijk naar haar favoriete muziek kan luisteren en als laatste alle kabeltjes netjes weggewerkt.

Een paar dagen geleden waren we samen in mijn auto op pad en vroeg ik haar of ze ook nog een kaart van Nederland moest hebben, maar ze reageerde vervolgens enigszins verbaasd… 

“waarvoor?”

“Dan kun je je oriënteren waar je bent op de kaart voor als je even niet weet waar je bent of hoe je moet rijden voor als je navigatie en de wegomleiding elkaar even niet liggen"

Ik moest smakelijk lachen om haar verbaasde en twijfelachtige blik, en op de vraag of ze dan nu wist waar we op kaart reden, pakte ze haar Iphone, opende haar navigatie , liet mij de kaart zien en wees naar het bewegende rode rondje en zei: “hier” 

Ik kwam niet meer bij van het lachten, maar op de vraag of ze op mijn papieren kaart kon vinden waar we op dat moment reden, kostte toch wel iets meer moeite, en met de vraag via welke 2 grote plaatsen zullen we vanaf hier naar Groningen rijden, was haar telefoon toch sneller dan haar eigen oriëntatie. Niet vreemd natuurlijk als je bent opgegroeid zonder papieren wegenkaart, en niet zoals ik ook nog in militaire dienst had gezeten en met stafkaarten tot op “greppelniveau” de weg kon vinden :-)

Ik denk toch dat ik toch nog maar wel even een kaart voor haar koop, je telefoon kan er natuurlijk ook mee stoppen, of even geen internet hebben. Niet dat het een ramp is, maar toch.. Uiteindelijk is het in een boot op open water ook nog altijd van harte aan te bevelen om op een papieren kaart bij te houden wat je koers en positie is, want als er dan iets uitvalt…

Natuurlijk hoort hier maar één nummer bij…. Sniff ’n’ The Tears met Driver’s Seat…

Goed weekend en eehhh, veel veilige kilometers Fem ;-)