After Eight, beter gezelschap is er niet.

Dat ik gek op chocola ben is inmiddels wel bekend, zo ook de manier waarop ik mijn chocola altijd weet te bemachtigen. Vroeger, en nog steeds trouwens, pikte ik de chocoladeletters van de kinderen, of brak zelfs een oor van een paashaas van de kinderen af om als een doortrapte cacao-junk mijn honger naar cacao te stillen…

Met de kinderen kwam ik er met een soort van spel altijd wel weer uit om mijn gedrag te compenseren. Zo heeft dat oor van de paashaas mij in de onderhandeling met Femke een hele paashaas gekost en ook al die gepikte chocoladeletters zijn in de loop van de jaren wel gecompenseerd op allerlei manieren. Het spelletje werd er ieder jaar eigenlijk wel leuker op en moest ik uiteindelijk zelf opletten voor mijn eigen voorraad chocoladeletters..

Eigenlijk gaat die liefde voor chocola ook wel terug naar echt een heel ver verleden. Als ik vroeger een kopje koffie bij mijn opa en oma ging drinken, dan kwam er altijd een afgepast stukje chocolade uit de kast, maar kreeg ik regelmatig ook een hele reep mee als mijn bezoek er weer op zat. In mijn ouderlijk huis was er ook altijd wel iets van chocola te vinden, zeker na het halen van de weekend boodschappen. Ik kan het mij niet zo herinneren, maar ik vrees dat ook die voorraad toen ook al niet lang op pijl bleef.

Toen ik eenmaal ging samenwonen met Bianca begon eigenlijk het spelletje met het onrechtmatig toe-eigenen van chocola, en dat ging goed tot het moment dat Bianca zich nog nooit zo opgelaten voelde…

Bianca had een gezellig avondje thuis georganiseerd met collega’s. Je kent het wel, hapjes maken, wijn in huis, gebak voor bij de koffie gehaald en in dit geval een doosje after eight voor bij het volgende kopje koffie. Helaas voor Bianca had ik het doosje al gevonden voordat de visite er was. Het leuke van after eight is, is dat je het papiertje met de chocolo er niet uit hoeft te halen, je kunt het papiertje gewoon in het doosje laten en de after eight er gewoon uithalen. Lijkt het doosje ook wat minder snel leeg.

Als je dan alleen rondgaat met het doosje en al je gasten halen een leeg papiertje uit het doosje dan begrijp je dat Bianca op dat moment niet echt blij was met mij. Eigenlijk kun je wel zeggen dat toen ik ’s avonds thuiskwam nadat de collega’s waren vertrokken ik aardig de wind van voren kreeg :-)

Sindsdien wordt er bij chocola dat voor speciale gelegenheden in huis is gehaald, mij heel duidelijk medegedeeld wat het doel van die chocola is, en dat het niet gewenst is dat ik de verpakking voor eigen gebruik openmaak. En ik moet zeggen als die waarschuwing gegeven wordt, ik eigenlijk ook niet meer aan de verpakking kom….

En als die mededeling achterwegen blijft?

haha, ok… soms snij ik heel voorzichtig aan de onderkant van het doosje bonbons de folie open om redelijk onzichtbaar een bonbon te pikken. Niet teveel uit één doosje natuurlijk, en als ik de bonbons dan pak om op een schaaltje te leggen wanneer nodig, valt het ook niet op :-)

Hier hoort natuurlijk maar één artiest bij, hot chocolate…

Fijne zondag nog ;-)