Blog Jacques Jullens

Vandaag heb ik een bos bloemen voor Bianca gekocht, ook namens Femke en Thijs natuurlijk. Waarom?  nou, het is vandaag de tweede verjaardag van Bianca. Niet zomaar een verjaardag, want dat is zaterdag a.s. pas, maar het is de tweede verjaardag die Bianca viert omdat ze zelf vindt dat ze, na haar gesprongen hersenaneurysma (SAB) van twee jaar geleden, een tweede leven heeft gekregen. Het klinkt een beetje zwaar en eigenlijk is het dat misschien ook wel, maar achteraf weten we pas dat ze voor meer dan hetzelfde geld niet meer bij ons was geweest… In vergelijking met vandaag 2 jaar geleden gaat het eigenlijk goed met haar, al heeft ze de afgelopen 2 jaar best regelmatig een strijd geleverd met zichzelf. Ik heb het al zo vaak beschreven dat het onzichtbare letsel een behoorlijke stempel op Bianca’s dagelijks functioneren heeft gedrukt. Voor zichzelf om te accepteren dat niets meer is zoals als het was, maar van binnen zo graag zou willen functioneren als voor haar gesprongen hersenane

Dan loop je na ongeveer 40 jaar weer ineens over de prachtige bolwerken van Dokkum, weliswaar zonder hond in tegenstelling tot 40 jaar geleden, want toen was dit de plek waar wij een paar keer per dag onze Duitse Staander Sacha uitlieten. De omgeving was eigenlijk onveranderd, nog steeds lagen er prachtige boten afgemeerd bij de Woudpoortbrug en de uitstraling van de huizen aan het bolwerk waren nog hetzelfde, en naar wat later bleek, sommige bewoners van toen wonen er ook nog steeds. Terwijl ik daar namelijk mijn wandelingetje deed, werd ik vanachter het raam herkend door een oud klasgenoot van de lagere school die op bezoek was in haar ouderlijk huis. Echt grappig dat ze mij zo snel herkend had... De reden dat ik hier liep was, dat ik mooi op tijd in Dokkum was aangekomen omdat we na 15 jaar weer een reünie hadden van de 6e klas van de burgerschool. Hoewel Dokkum ongeveer 200km verder is, kon ik deze dag efficiënt combineren met relatiebeheer op Ameland, hoe vervelend ;-)  I