Al schietend luisteren naar what's up op Kreta...

De zomer staat weer voor de deur, en toen ik van de week what’s up van de 4 non blondes hoorde op de radio, droomde ik toch even 23 jaar terug in de tijd...

Bianca en ik hadden net ons flatje aan de Palmen Grift verruild voor onze eerste koopwoning aan de Faunalaan, lekker druk met werken en denkend aan gezinsuitbreiding, maar misschien moest er eerst ook nog wel een grote reis gemaakt worden. Met Bianca haar Indonesische roots moest die reis naar Indonesië er toch wel een keer van komen, maar ja, was toch ook wel erg kostbaar. Natuurlijk zouden we die reis ook kunnen maken als de kinderen groot zijn, want als je alles wilt plannen in het leven gebeurt er natuurlijk helemaal niets. Wie zegt ook dat kinderen ons vanzelfsprekend gegund zouden zijn via de natuurlijke weg, geen idee natuurlijk…

Indonesië was voor ons toch nog een stap te ver, maar na een bezoekje aan het reisbureau, want internet hadden we natuurlijk nog niet, bracht het reisbureau ons met een leuke aanbieding naar Griekenland, en wel naar het zuidelijk gelegen eiland Kreta in het typische Grieks en idyllisch dorpje Analipsis. Een klein dorpje ongeveer 5 kilometer ten westen van Chersonissos.  

Ik had nog nooit eerder gevlogen, en mijn eerste kennismaking met het vliegen was een vertraging van 5 uur ivm een technisch mankement, maar met een tegoedbon van Transavia voor wat eten hebben we ons prima vermaakt, al had ik wel een dubbel gevoel toen ik het vliegtuig instapte en een technicus vertelde dat de magnetron het weer deed…

Na een prima vlucht aangekomen op het vliegveld van Heraklion, met een uitstraling die je alleen maar zag in films uit de jaren 50, werden we vervolgens met de bus naar ons appartement “Eleni” gebracht. Een klein gezellig gebouw, met aan de voorkant een overdekte bar en aan de achterkant een klein zwembad. Op de eerste verdieping keken we vanaf ons balkon uit over een prachtige blauwe Middellandse Zee en het strand was maar een paar 100 meter bij ons appartement vandaan, en terwijl wij dit stonden te aanschouwen voelden we een warme wind rond ons gezicht…vakantie…

We hebben daar een heerlijke 2 weken gehad en zeker kennisgemaakt met de cultuur. Knossos is prachtig, maar ik kan het iedereen afraden om met 40 graden een ruïne te gaan bekijken. Of de Samaria kloof lopen met bijna 40 graden, we hebben de 18 kilometer wandelend over rotsachtig terrein prima volbracht, en zelfs de terugreis met inhalende bussen in de bergen langs afgronden hebben we overleefd. Om nog maar te zwijgen over 2 rivaliserende horeca gelegenheden, die het nodig vonden om met een geweer met afgezaagde loop in de lucht te schieten als ultiem middel van intimidatie… Wij waren toen erg blij met het betonnen muurtje waar we achter maar hebben gewacht tot de patronen op waren… In dezelfde nacht heeft dit gebeuren onder ons raam nog een vervolg gekregen toen met een honkbalknuppel de koplampen van een auto zijn ingeslagen, we hadden er echter niets van gemerkt die nacht. Voor de rest hebben we de Grieken echt wel ervaren als een gezellig, vredelievend en gastvrij volk, was het eten heerlijk, en smaakte de raki en ouzo heerlijk zoals die alleen smaakt als je op vakantie bent. De moeder van Nikos, de eigenaar van "Eleni", gaf ons nog een fles zelfgestookte raki mee, maar die smaakte thuis toch echt niet meer, hoezo beleving :-)

Eén van de laatste avonden dat wij er waren moest ons Nederlands elftal tegen Ierland voetballen. Nederland won die avond met 2-0, en wat een feest was dat. Het leukste was wel dat we deze wedstrijd vredelievend samen met Ierse supporters hebben gekeken en genoten we van de Ierse strijdliederen zoals wij die in onze cultuur niet kennen, prachtig!

Eenmaal weer thuis hebben we nog vaak met een heerlijk gevoel teruggekeken op deze vakantie, kregen we nog ook nog wel eens een kerstkaartje, of een leuke fax, maar uiteindelijk zijn we er nooit meer geweest…

Of we uiteindelijk nog naar Indonesië zijn geweest? Nou, dat is er tot op heden niet van gekomen. Een jaar nadat we onze laatste uitbundige vakantie hebben gevierd kreeg ons leven een liefdevolle en verantwoordelijke toevoeging, Femke werd geboren, en nog geen twee jaar later werd Thijs geboren, maar wie weet :-)

Goed weekend!