Een hart van staal en thuus is een magneet

Een groot deel van mijn jeugd heb ik gewoond in het Drentse dorpje Nietap. Een klein dorp met net iets meer dan 1000 inwoners, wat eigenlijk een geheel vormt met het aangrenzende dorp Leek. Alleen behoort Nietap tot de gemeente Roden, een ander wat groter dorp een paar km zuidelijker. Leek behoort ook nog eens tot de provincie Groningen, terwijl Nietap toch echt een Drents dorp is. Vanuit mijn slaapkamer kon ik ook het bord met de gemeente- en provinciegrens zien. Eigenlijk woonde ik dus op de grens van twee verschillende dialecten, want naast het gelijkmatige gevoel van accent zit er echt wel verschil tussen het Gronings en het Drents.

Afgelopen week zat ik De Wereld Draait Door te kijken en in heerlijk onvervalst Drents, of zoals hij het zelf omschrijft het Nedersaksisch zat Daniël Lohues te vertellen over zijn geboortegrond Drenthe, het dorp Erica waar hij woont en kwam zijn nieuwe album Vlier ruimschoots aan bod.

Dankzij het onbeperkt muziek kunnen streamen van spotify bij t-mobile heb ik na die uitzending van DWDD heel wat keren in de auto naar dit nieuwe album geluisterd, en wat is dit een geweldig album! Af en toe moest ik even iets dieper graven in mijn geheugen om achter de betekenis te komen van sommige uitdrukkingen, maar als ik dan hoor dat de rest van het gezin eigenlijk bijna niets begrijpt van sommige nummers, dan vind ik het grappig dat ik onbewust op de grens van Groningen en Drenthe heel wat heb opgestoken. En dat terwijl ik deze dialecten bijna nooit meer echt hoor, laat staan spreek, buiten de Groningse groet met Dries op de hockeyclub bij ons Veenendaal, maar in ieder geval niet meer zoals mijn opa en oma in onvervalst Gronings altijd met de buitenwereld communiceerde.

Toen ik in 1988 onder de wapenen moest bij de Koninklijke Marechaussee in Apeldoorn, en later paraat kwam in het noordelijkste puntje van de Veluwe, Wezep heb ik heel wat kilometers afgelegd op de A28, zo ook een keer dat ik ’s avonds laat vanaf de kazerne weer naar huis reed in mijn oude rode opel kadet op gas en de auto steeds minder vermogen gaf en ik noodgedwongen de auto op de vluchtstrook liet uitrollen totdat de auto helemaal niets meer deed. Daar stond ik in het aardedonker met wel een prachtige sterrenhemel maar zonder een mobiele telefoon… Toch maar weer proberen om de auto te starten en na een aantal pogingen, terwijl ik aan het toerental van de startmotor kon horen dat de accu echt bijna leeg was, sloeg de auto weer aan en kon ik gelukkig mijn weg naar huis vervolgen met: “een hart van staal en thuus is een magneet”

Daniël Lohues heeft op zijn album Vlier ook een nummer staan met als titel A28. Ik heb bij meer nummers op dit album leuke herinneringen, maar deze spande wel de kroon. Ik kom er in volgende blogs zeker nog wel een paar keer op terug.

Fijne zondag!


Groetjes Jacques







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Reünie Burgerschool Dokkum

Afbeelding
Dan loop je na ongeveer 40 jaar weer ineens over de prachtige bolwerken van Dokkum, weliswaar zonder hond in tegenstelling tot 40 jaar geleden, want toen was dit de plek waar wij een paar keer per dag onze Duitse Staander Sacha uitlieten. De omgeving was eigenlijk onveranderd, nog steeds lagen er prachtige boten afgemeerd bij de Woudpoortbrug en de uitstraling van de huizen aan het bolwerk waren nog hetzelfde, en naar wat later bleek, sommige bewoners van toen wonen er ook nog steeds. Terwijl ik daar namelijk mijn wandelingetje deed, werd ik vanachter het raam herkend door een oud klasgenoot van de lagere school die op bezoek was in haar ouderlijk huis. Echt grappig dat ze mij zo snel herkend had... De reden dat ik hier liep was, dat ik mooi op tijd in Dokkum was aangekomen omdat we na 15 jaar weer een reünie hadden van de 6e klas van de burgerschool. Hoewel Dokkum ongeveer 200km verder is, kon ik deze dag efficiënt combineren met relatiebeheer op Ameland, hoe vervelend ;-)  I
Meer lezen

Suikerbieten met LUV bij Waldolala...

Afbeelding
Afgelopen week reed ik over de A7 in de buurt van mijn geboortegrond, toen het mij ineens opviel dat ik al weer heel wat vrachtwagens met suikerbieten had ingehaald. Eigenlijk was het mij ook al eerder opgevallen dat er langs diverse weilanden weer enorme bergen suikerbieten lagen te wachten om te worden opgehaald door de enorme vrachtwagens die ze in dit gebied altijd naar de suikerunie in Hoogkerk brengen om verwerkt te worden tot suiker. De eerste 6 jaar van mijn leven woonde ik in de stad Groningen en als ik mijn moeder mocht geloven was de stank tijdens de bietencampagne niet te harden. Als de wind dan ook nog eens verkeerd stond was het niet eens mogelijk om de was op ons balkonnetje aan de tuinbouwstraat buiten te hangen. Ik kan mij helemaal niets van die lucht herinneren, maar als ik nu nog weleens langs de suikerunie rij en zie met hoeveel kracht de rook uit de schoorstenen geperst wordt kan ik mij er wel iets bij voorstellen. Even googelen leert mij inmiddels dat er wel
Meer lezen

Heb jij toevallig een geheime zender?

Afbeelding
Mijn vader moest vroeger voor zijn werk als inkoper van een textielgroothandel altijd twee keer per jaar een week naar Zuid Duitsland om daar samen met een aantal collega's van andere bevriende groothandels inkopen te doen. Mijn moeder maakte het in die week altijd extra gezellig om het gemis te compenseren. Zo gingen we altijd samen fonduen en als grap pakte mijn moeder altijd de 4 punten van het tafellaken om de vaat in de vuilnisemmer te deponeren om vervolgens toch samen maar de afwas te doen. Als mijn vader na een week dan weer thuis kwam, was het natuurlijk altijd weer een verrassing wat voor cadeautje hij voor mij had meegenomen… Eén keer had hij een transistorradio voor mij meegenomen die zowel op stroom als met een batterij werkte en waar naast de enorme telescopische antenne ook nog een oortje werd meegeleverd. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij hiermee verraste terwijl ik al op bed lag… Ik ben toen met het oortje in mijn oor met de geluiden van toen nog Hi
Meer lezen