Kluskluns of Klusblunder, maar dan wel met een wit voetje...

Traditiegetrouw wordt op 1 januari bij ons altijd de kerstboom opgeruimd. We houden nog wel de lampjes in de kerstkrans aan de deur in ere t/m Driekoningen, maar dan is het toch echt gedaan met de kerstpret.

En hoewel de voorjaarsbollen alweer volop werden aangeboden in december is dat ook iets wat pas in januari voorzichtig ons interieur mag verfraaien, deze principes gelden eigenlijk ook wel een beetje voor de paaseitjes. Als we daar nu al aan gaan beginnen… slecht plan voor iemand als ik die toch al zo moeilijk van chocola af kan afblijven…

Zo hadden we ook al heel lang het plan om onze hal weer eens “even” aan te pakken. Het was toch alweer een paar jaar geleden dat het wit een beetje was opgefrist, en hoe mooi is het om dit gelijk met het afscheid nemen van het oude, het begroeten van het nieuwe, dit gelijk maar mee te pakken. De Praxis had ook al goed op deze gemoedsrust ingespeeld door de Histor monodek latex flink af te prijzen.

De hal is niet groot, maar een muur van 6 bij 2 gaat sneller dan alle kleine stukjes die geverfd moeten worden zoals bij ons in de hal. Eerst alles afplakken, de randjes eerst verven voordat de roller er aan te pas komt. Het is dus veelvuldig trapje op en trapje af i.p.v. met een stok aan de roller meters maken….

Toch komt bij mij ook wel zo’n moment dat je denk dat het “even” toch altijd weer tegenvalt. Niet dat ik er heel chagrijnig van word, maar als het einde in zicht komt voel ik toch ook altijd wel weer een gevoel van “hèhè” opkomen.

Toen ik voor de zoveelste keer dat handige trapje van Ikea afstapte voelde ik ik niet alleen dat gevoel van “hèhè” maar ook een “ojee” en een soort van optrekkende kou in mijn rechtervoet, zo’n gevoel als je met je blote voet in een net afgekoelde maar nog verse koeienvlaai stapt en je de stroperige massa tussen je tenen voelt doorpersen….

En ja hoor… Ik was met mijn rechtervoet volledig tot op de modem van de emmer met 12,5 liter latex gaan staan. Ik schrok niet en moest vreselijk lachen, en ik niet alleen. Zowel Femke als Bianca die thuis waren hebben zo moeten lachen dat ik dacht dat de tena ladies wel in de aanbieding zouden moeten zijn…

Bekomen van de buikpijn van het lachen stond ik nog een beetje ongemakkelijk met één voet naast de emmer en mijn net gehaalde witte voetje bungelde druipend met de witte verf boven de emmer verf, maar daar kwam Bianca al aan met een vuilniszak. Een beetje balancerend en leunend op Bianca heb ik toen mijn broek losgemaakt en toen met mijn witte rechter voet in de opengehouden vuilniszak gaan staan. Vervolgens de schoen uit gedaan en de rest van de broek in de vuilniszak laten zakken. Dit alles zonder verder te morsen…

Het was werkelijk hilarisch, en als de ochtendshow met Jan-Willem Roodbeen met de rubriek "klusblunder" of de ochtendshow van Frank Dane met de "kluskluns" in het leven roept, dan win ik volgens mij zeker de daaraan hangende waardebon van de Praxis of Karwei ;-)

Goed weekend en klus voorzichtig!

Groetjes Jacques

ps, En eehhh, hoewel geen rode deur die zwart geschilderd moest worden….