Hoe kwam jouw zon op vandaag met Valentijn?

Vandaag is het alweer 14 februari, valentijnsdag. Zo’n dag waarvan je eigenlijk afspreekt met je vrouw dat je er niets aan doet, maar eigenlijk ook weer bang bent dat de ander wel wat doet, en jij dus eigenlijk wel iets van je wil laten horen, of toch maar niet? :-)

14 februari breekt ook alweer zo lekker de maand doormidden. Zo heel langzaam aan ga je toch ook echt al merken dat de natuur weer begint te trappelen aan de voordeur van het voorjaar. Voorzichtig zien we alweer de eerste crocussen en sneeuwklokjes boven het gras uitkomen, en heel af en toe lijkt het ook wel of de geur van het voorjaar haar best doet om onze neus binnen te dringen. Bij sommige hooikoorts-patiënten lukt dit al letterlijk omdat door de milde temperaturen de elzen en hazelaars alweer in bloei komen, die vervolgens weer de nodige niesbuien op haar hand weet te krijgen…

Ook merk je natuurlijk dat zeker op een heldere dag als vandaag het ochtendgloren ons steeds vroeger weet te begroeten, en elke dag een beetje later weer afscheid neemt… En wat zo mooi is om deze tijd van het jaar, is dat wanneer de zon nu opkomt je meteen begrijpt waarom de zon de  bijnaam “koperen ploert” heeft. 

Vanmorgen reed ik op de A12 in westelijke richting toen ik opmerkte dat flitsmeister zo rond de klok van 8 uur versprong van nachtstand naar dagstand. Dat betekende dat de zonsopgang niet lang op zich zou laten wachten, en niet lang daarna zag ik die prachtige zon vanuit mijn spiegels in de auto voorzichtig boven de horizon uitkomen. Ik verbaas mij ook altijd weer met wat voor snelheid de zon haar hoogste punt voor die dag opzoekt. Maar voordat het zover is weet de zon met haar krachtige stralen door het ochtendnevel haar weg te zoeken tot voorbij de horizon. En terwijl de kleur van de ochtend van grauw grijs veranderde naar een warme koperen gloed reed ik bij Utrecht de A2 op richting Amsterdam.

Als je dan relaxed met trajectcontrole je weg vervolgt op de cruisecontrol met 100 km/uur en de zon steeds krachtiger de omgeving verlicht zie je pas hoe mooi de natuur aan het ontwaken is. Door de nog lage stand van de zon is het stuk natuur langs de A2 nog verhuld in de schaduw en zie je voorzichtig de koperen kleur het bruine verdorde en bevroren riet oplichten en weerkaatst het licht in de met een dun laagje ijs bevroren slootjes.

Iets daarboven zetten een aantal ganzen hun reis voort, soms geschrokken omdat ze laag hebben ingezet boven de A2 met onder hun de enorme drukte van het verkeer. Met krachtige slagen zie je dan hoe de ganzen snel hoogte weten te winnen om een botsing met het voorbij razende verkeer te vermijden… 

Terwijl Edwin Evers op de achtergrond mij weet te vermaken met uitzendingen vanuit Korea en de grappen over Valentijnsdag, bedenk ik mij op deze mooie ochtend dat ik toch nog maar iets van me moet laten horen als “anoniempje” ;-)

Of er nog iemand aan mij heeft gedacht vandaag, tja....