Spoken bestaan niet, of.....

Het was alweer in 1984 dat de film Ghostbusters te zien was in de bioscoop. In deze film waren drie parapsychologieprofessors  die onderzoek deden naar het bestaan van geesten. Met hun zelf ontwikkelde apparatuur konden ze zelfs geesten en spoken vangen, en in de climax van de film weten ze zelfs de wereld te redden van de kwade geest Gozer. Een heerlijke don’t worry film met humor die onlosmakelijk is verbonden met mijn gevoel aan de jaren 80.

Of geesten nu wel of niet bestaan, in wat voor vorm dan ook, moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Ik kan heel goed begrijpen dat het gevoel heerlijk moet zijn als je bij het gemis van een dierbare het gevoel hebt of zelfs troost haalt, als hij of zij toch bij je in de buurt is. Vervelender wordt het natuurlijk als die aanwezigheid tot overlast lijdt. Je leest weleens van die verhalen over lampen die aan- en uitgaan, wapperende kaarsen terwijl er geen raam openstaat, of gebonk horen in huis terwijl er verder niemand thuis is. 

Gelukkig hadden we in onze jeugd ook nog de tekenfilmserie van Casper het vriendelijke spookje, een leuke tekenfimserie van een spookje die allerlei avonturen beleefde. Of de film Ghost, waarin de hoofdrolspeler om het leven komt en als geest erachter komt dat hij vermoord is. Omdat hij geen contact kan maken met zijn vriendin, zoekt hij de hulp van een helderziende om de moordzaak op te lossen…

Vannacht had ik zo’n nacht dat ik even wakker was en buiten wat dacht te horen. Omdat het vakantietijd is, er nogal wat mensen weg zijn, we al een inbraak in de straat hebben gehad was ik toch iets alerter dan normaal. Ik had niet direkt zin om mijn bed uit te gaan om uit het raam te hangen, dus bekeek ik eerst maar even de beelden van mijn beveilgingscamera die gericht staat op de aanloop naar ons huis. Ik zag daar een witte vlek, die ik niet direkt kon thuisbrengen, maar eenmaal ingezoomd moest ik lachen, het witte silhouet had de vorm van een klein schattig wit spookje, Casper!

Ik ben mijn bed uitgegaan en vanuit onze slaapkamer heb ik zicht op wat de camera ziet, maar ik kon niets ontdekken dat het spookje kon verklaren, en dat terwijl het spookje op mijn scherm nog wel steeds te zien was. Ik heb geen idee wat het geweest is, maar het idee dat er nog iemand vanaf de andere kant ons huis in de gaten houdt, vind ik wel een hele geruststelling.

Ik ga de ghostbusters in ieder geval hier niet voor bellen, maar de titelsong van deze film is wel toepasselijk :-)

Fijne dag!

Groetjes Jacques