Kopje koffie met Jim Kerr van de Simple Minds

Het is vandaag alweer een week geleden dat de Simple Minds in Nederland waren voor hun “acoustic concert” in het fantastische theater carré in Amsterdam. Rekening houdend met dat in theorie Ajax nog kampioen zou kunnen worden zijn we op tijd vertrokken naar Amsterdam, auto prima geparkeerd onder de HvA op 10 minuten lopen van Carré. We waren niet de enigen die er zo over dachten, want vanuit de parkeergarage liepen er heel wat generatie-genoten richting Carré. Ook de ME hield er rekening mee, gezien de meerdere busjes die strategisch geparkeerd stonden rondom de eerste ring van het centrum.

Eenmaal in Carré aangekomen heb ik eerst onze reservering van de parkeergarage ingewisseld voor een uitrijkaart, en de vriendelijke jongedame achter de desk verwelkomde ons met de woorden dat het toch wel een bijzondere en legendarische avond was…. mmm… Ze had ruim genomen mijn dochter kunnen zijn, en hoewel ze het uitermate vriendelijk bedoelde voelde het voor mij toch meer als een welkom in de bejaarden-rock-tempel  van weleer, waarin wij 50 plussers nog even weer zouden worden opgezogen naar een onbezorgde jeugd met de voor ons zo heerlijke muziek, die voor haar waarschijnlijk net zo moest klinken als voor mij brandend zand van Anneke Grönloh toen ik haar leeftijd nog had…

Waar we in de jaren 80 een concert gingen bezoeken en begonnen met het bestellen van bier, was de binnenkomst van vandaag toch wel iets van een andere orde. De echte diehards kwamen binnen in een net nieuw aangeschaft tour-t-shirt, je weet wel zo’n zwart t-shirt met voorop het logo van de tour en achterop het tourschema. Geweldig om met deze meestal iets kalende mannen in de rij voor de bar te staan, alleen nu niet voor het bier, maar voor een kopje koffie….

Eenmaal op onze plek, een heerlijke stoel in de loge van de eerste ring in Carré met een fantastisch uitzicht op het podium, klaar voor alles wat ging komen, eerst de oordoppen maar gepakt. Sinds die fluit in mijn rechter oor ben ik toch wat zuiniger op mijn gehoor geworden, iets waar je je voor 30 jaar terug toch echt niet druk om maakte. Intussen greep rechts van mij een man van ongeveer midden 70 mijn stoel, en vroeg of de stoel voor mij zijn nummer was, en of dat de weg ernaar toe voorzien was van een trapje. Hoewel de man goed ter been was, was de combinatie van weinig licht, zijn toch wat dikke brillenglazen, zijn niet zo snelle loop, toch reden hem even te ondersteunen naar zijn stoel. Als je zo om je heen keek en de gemiddelde leeftijd van minstens 50++ om je heen zag in dit prachtige theater, zou je toch zomaar denken dat elk moment de pauken en violen zouden inzetten voor een prachtig klassiek concert.

Maar niets was minder waar….

Toen de eerste klanken van New Gold Dream zich vulden in de zaak en Jim Kerr op kwam en meteen de trap naar beneden nam om zo goed en kwaad als dat ging zoveel mogelijk mensen uit het publiek persoonlijk te verwelkomen, kon mijn mijn avond al niet meer stuk. Wat een warmte straalde die man uit naar naar ons, fantastisch!

Het concert was ondanks dat alle nummers in een akoestisch jasje waren gestoken geweldig. Alle nummers hadden hun oorspronkelijk waarde gehouden, en heb weer heerlijk onvervalst mee kunnen zingen met hun hits uit de jaren 80.

Ook heb ik mij enorm vermaakt met het toch wel bejaarde stel voor ons. Toen Don’t You Forget About Me Begon, veerde de beste man op uit zijn stoel, vergat even dat hij midden 70 was gezien de snelheid waarmee hij uit zijn stoel kwam, en begon enthousiast mee ter klappen en te zingen. Ik had hem eigenlijk na afloop naar zijn herinnering bij dit nummer willen vragen, maar ja….

Ben benieuwd of het concert van Simply Red in oktober net zo geweldig wordt als het concert van de Simple Minds…

Fijne zondag nog!

Groetjes Jacques