Sneeuwwitte bruidsjurk in de kroeg van mijn pa...

Voor mijn werk zit ik met enige regelmaat in het Noorden van het land. Dat voelt altijd lekker vertrouwd, want uiteindelijk ben ik geboren in de stad Groningen, heb mijn lage school periode in Dokkum gewoond, en mijn pubertijd bracht ik door in het uiterste noordelijke puntje van Drenthe, het dorpje Nietap.

Afgelopen twee dagen was ik ook weer in het Noorden, en met twee dagen is het altijd leuk om bij mijn vader te blijven slapen. En als het dan zo uitkomt dat dit dan op een donderdag gebeurt is het dubbel feest. Mijn vader heeft een leuke ruimte waar hij een professioneel biljart heeft staan, en elke donderdagavond rond 20.00 uur komen een aantal van zijn vrienden een avondje fanatiek biljarten. Hilarische avonden zijn dit eigenlijk, een groepje mannen die niet vies zijn van een wijntje of biertje, die genuttigd worden aan de ronde stamtafel, er moppen getapt worden als die van het aanrecht van een vrouw, of de enige taal van de vrouw is "horizontaal", en ga zo maar door. En dit alles met een werkelijk onvervalst plat Gronings accent. Als de radio dan ook nog aan staat op Radio Noord met een Gronings uurtje, Henk Wijngaard zijn sneeuwwitte bruidsjurk door de speakers galmt, mijn vader rond gaat met de schaal met kaas en droge worst, is het net of de tijd 40 jaar heeft stil gestaan…

..…Het ouderlijk huis in Nietap was een oud pand, eigenlijk 2 panden. Op nummer 7 was het woonhuis en op nummer 9 de modezaak van mijn moeder. Door de loop der jaren heen waren privé en zakelijk wel verweven met elkaar. Zo was mijn slaapkamer boven de winkel en besloeg een oppervlakte van ruim 40m2. Best groot voor een slaapkamer, maar het was dan ook een ruimte waar menig student jaloers op zou zijn. Van alle gemakken voorzien, zoals een groot twee persoons bed, een enorme hoekbank, bureau, een flink formaat kleuren tv met afstandsbediening, wat voor die tijd nog niet standaard was…..

Ook had ik een klein formaat biljart op mijn kamer staan. Buiten mijn verplichtingen voor school en mijn hobby fotografie, hadden we in die tijd natuurlijk nog geen computer met internet, laat staan iets wat ook maar lijkt op een smartphone om de tijd te verdrijven, wel had ik een bekabelde extra telefoon op mijn kamer aangelegd, maar verder dan met de draaischijftelefoon de weerlijn bellen kwam je niet. Met enige regelmaat per week ging dan de hoes van het biljart en kon ik even heerlijk biljarten, alleen, met vrienden, of natuurlijk met mijn vader. Goed was ik niet, maar als je dit spelletje maar vaak genoeg speelt zijn er best wat punten te behalen…

Jacques!

Jacques!

Ik was even weggedroomd, maar het was nu toch echt mijn beurt om te spelen. Voor deze gelegenheid mocht ik de competitie-plaats van mijn vader overnemen. Iedereen speelt met een handicap, hoeveel punten kun je halen in 20 beurten… Ben je goed, dan moet je bijvoorbeeld 25 punten halen in 20 beurten. Mijn vader heeft handicap 13, oftewel 13 punten halen in maximaal 20 beurten. Omdat ik nooit biljart, kreeg ik ook deze handicap. Johan was mijn tegenstander, en die moest iets van 25 punten halen in maximaal 20 beurten.

En ja hoor, ik ging als de brandweer. In 20 beurten haalde ik uiteindelijk 16 punten, en had daarmee Johan, die toch als de betere speler wordt gezien, verslagen. Uiteindelijk was ik in het totaal zelfs derde geworden die avond, wie had dat gedacht :-)

Volgende keer slaap ik maar weer op donderdag in Groningen…

Goed weekend!