Dagblad de Gelderlander in het Frans... born to be alive

“Goedemorgen, u spreekt met de Gelderlander”

“Goedemorgen”

“Klopt het dat ik spreek met de heer szjullèn ?"

“Dat klopt, en wat spreekt u mijn naam fantastisch mooi uit!”

“Ik ben Frans opgevoed, maar spreek ik het wel goed uit dan?”

“Nou, ik noem mijzelf Jullens, maar ik vind het geweldig om mijn naam zo te horen”

Ik heb geprobeerd om mijn achternaam fonetisch weer te geven met de uitspraak zoals alleen de Fransen dat kunnen. Ik word echt altijd helemaal blij van binnen als mijn volledige naam wordt uitgesproken door een Franstalig iemand. Een jaar of 20 geleden gingen Bianca, Femke en ik voor een minivakantie naar een appartementje in Normandië. Femke nog een baby en Thijs was nog niet geboren. Ik vergeet echt nooit meer dat dit het moment was dat de dame achter de receptie de papieren erbij pakte van de reservering en mijn naam uitsprak, “monsieur szjaak szjullèn”… Ik smolt, want dit was de eerste keer in mijn leven dat ik mijn naam hoorde op een manier wat nog nooit eerder iemand op deze manier had uitgesproken…

De gedachten brachten mij wel meteen weer terug naar de lessen Frans op het Nienoordcollege in Leek. Lummy van Wermeskerken was onze lerares Frans, een strenge maar rechtvaardige lerares zoals ik mij haar herinner. Intussen heb ik even op FaceBook gekeken of ze misschien een account heeft, maar helaas. Wel grappig dat ik meteen bij de FaceBook van Belinda Meuldijk uitkwam, zij blijkt ook Franse les van haar te hebben gehad, en Lummy van Wermeskerken blijkt zelf “model” te hebben gestaan voor het nummer “Juf Larissa” wat weer is gezongen door, hoe kan het ook anders, Rob de Nijs.

De lessen Frans waren altijd met van die slappe boekjes, met veel tekeningen, waar dan klassikaal  in het Frans over gesproken werd. Op één van de plaatjes was te zien dat honden en katten samen goed met elkaar overweg konden, de reden was dat in Frankrijk honden en katten vrienden zijn en honden en katten niet achter elkaar aan jagen, en dat klinkt dan zo:

“En France les chiens net chasse pas le chat parceque 

en France les chien et les chat sont amis”

Volgens Lummy van Wermeskerken was dit de zin die je uit je hoofd moest leren en opratelen als iemand aan je zou vragen of je ook de Franse taal beheerst. Zoals je begrijpt ratel ik deze zin nog steeds op na al die jaren, alleen heb ik wel even moeten kijken voor de juiste spelling.

Zo was er ook dat moment in Frankrijk, vroeg ik de ochtend, op weg naar huis en we tol betaalden bij de laatste tolpoort voor Parijs. In die tijd zat er altijd nog een vriendelijke dame in het tolhuisje die er blindelings vanuit ging dat iedereen aan haar poortje ook de Franse taal beheerst. Toen we betaald hadden, en wij ons bonnetje kregen zei ze nog: 

“il y a un accident a neuf kilomètre”

Ze vergat er alleen bij te vertellen dat we vervolgens na 9 km in een file terechtkwamen tot aan de afslag van het vliegveld Charles de Gaulle. Die ochtend hebben we zowel ons ontbijt als de lunch genuttigd in de auto…

Wat een telefoontje van de Gelderlander al niet voor herinneringen kan oproepen, echt grappig. Franstalige muziek heb ik eigenlijk nog nooit aan de playlist van de top 2000 toegevoegd hoewel “Les lacs du Connemara”, “Desenchantée”, “Voyage voyage” en “Non non rien n'a changé” toch best nummers zijn die we allemaal wel een beetje mee kunnen zingen of op z’n minst kunnen neuriën :-) Bij Franse muziek denk ik eigenlijk altijd meteen aan Patrick Hernandez, Engels gezongen met met een heerlijk Frans accent, en “Born to be alive" is toch nog steeds een nummer, waarbij ik niet stil kan blijven zitten… En Born to be alive terwijl de kerstboom wordt opgetuigd :-)

En of ik een abonnement heb afgesloten bij de Gelderlander?

:-)

Goed weekend!