Ademnood in 1995

Vandaag op de kop af 21 jaar geleden, en zo punctueel als ze nog steeds is, werd onze dochter precies op de uitgerekende dag geboren… Ok, voordat ik straks een puntje van kritiek krijg, onze dochter kondigde zich aan op de 28e ’s avonds om 21.30 uur door de vliezen te laten breken, en eigenlijk was dit de uitgerekende dag. Maar goed, de volgende ochtend om 5.30 uur werd ze geboren…

Terwijl Bianca de hele nacht in de weer is geweest en ik, waar mogelijk, heb ondersteund met een aai over de bol, wat te drinken halen, en natuurlijk de verloskundige laten oppiepen met een semafoon via het ziekenhuis, heb ik mij verder de hele nacht vanuit ons bed verbaasd over het fenomeen call tv, met die nacht Jeroen Smits als presentator. Jeroen was de hele nacht in de weer om je over te halen om te gaan bellen voor 0,60 ct p/m en je het idee te geven dat je enorme prijzen kon winnen…niet dus.. Als ik naar beneden ging om wat te eten of te drinken te halen hoorde ik op de radio de nummer 1 uit de top 40 van 1995 voorbij komen, ademnood van Linda Roos en Jessica. Ademnood had in dit nummer een hele andere betekenis in mijn beleving dan de bevalling waar wij middenin zaten in deze één van mijn meest bijzondere nachten uit mijn leven.

Maar goed, de nacht van 28 op 29 december was nog eens een nacht om nooit te vergeten, in ieder geval de koudste van 1995. Het werd die nacht -18 graden. Waar nu de bollen alweer uit de grond dreigen te komen met temperaturen van boven de 10 graden, verbaasde ik mij over het oude rode wagentje van de verloskundige die maar aan de praat moest blijven met dit soort extreem lage temperaturen.

Ook hield ik vanaf de eerste weeën natuurlijk bij hoe vaak ze kwamen en hoe lang ze duurden, want we hadden geleerd dat we de verloskundige moesten bellen als de weeën een uur lang elke vijf minuten zouden opkomen en dan zo tussen de 60 en 90 seconden zouden aanhouden…

Tijdens het eerste bezoekje van de verloskundige die nacht gaf ze aan dat onze baby waarschijnlijk in de loop van de dag geboren zou worden, maar dat we natuurlijk moesten bellen als de weeën heftiger werden of wanneer we dit zelf prettig zouden vinden… I.p.v. een semafoon te moeten bellen, kregen we nu haar dienstnummer, nee geen mobiel nummer, maar het nummer van gewoon een bekabelde draaischijf of druktoets telefoon op haar nachtkastje die we konden bellen…

Rond 04.30 uur werden de weeën toch behoorlijk heftiger en besloten we toch maar de verloskundige weer te gaan bellen, in gesprek… een paar minuten later nog maar een keer proberen, nog in gesprek… weer een paar minuten later proberen, nog steeds in gesprek… En dit terwijl Bianca toch wel aangaf dat het pittig werd…

Uiteindelijk toch maar weer via het ziekenhuis de verloskundige laten oppiepen, die vervolgens ook meteen terugbelde… Ze verontschuldigde zich door te vertellen dat de hoorn niet goed op de haak zat, maar ze zou meteen komen. Rond 05.00 uur kwam het kleine rode autootje de straat weer ingereden, vervolgens is ze ook niet meer gegaan, omdat de bevalling zich toch wel sneller aankondigde dan verwacht. Ook was er geen tijd meer om nog professionele kraamhulp in te roepen, maar ja…. ik was er natuurlijk wel om de nodige zorg te verlenen :-) 

Er was vervolgens niet veel voor nodig om Femke naar dit aardse bestaan te persen, de verloskundige verbaasde zich zelfs om de relaxte houding van Bianca en zei: “ ze lacht gewoon tussen de persweeën door! ”. Om 05.30 uur was Femke gezond geboren en begon ons leven als gezin, fantastisch!

Femke was een heerlijke baby om stevig vast te pakken, sliep veel, meldde zich alleen als ze honger had en in dat opzicht is er weinig veranderd…nee hoor, haha geintje Fem!

En nu is ze vandaag 21 jaar geworden en nog steeds mijn kleine meid, maar ja 21… pfff wat een leeftijd en wat een prachtige jongedame is het geworden!

Hier hoort natuurlijk maar 1 nummer bij…

Fijne jaarwisseling gewenst!!

Jacques…