Rouwkaart 2.0 "geen bloemen maar chocola"

Velen van jullie weten het waarschijnlijk niet, maar ik heb een verslaving al sinds ik weet dat ik op deze aarde rondloop, niet zo ingewikkeld en illegaal, en meer vrouwen hebben het dan mannen, maar mijn verslaving is echt chocola…

Omdat ik best wel weet dat een paar kilo minder helemaal niet verkeerd zou zijn is het een lastige verslaving, en dat weten ze bij mij thuis ook en wordt er eigenlijk nooit chocola in huis gehaald. Als dat wel gebeurd, dan heb ik een soort van zesde zintuig, want ik ruik dat het in huis is, ik vind het ook, en als ik dan een beetje slim met de verpakking om weet te gaan, dan wordt de chocola ook zeker aangebroken.

Ongeveer 28 jaar geleden ging ik samenwonen met Bianca, en was natuurlijk nog niet in ons prille geluk samen bekend dat deze verslaving bepaalde vormen zou aannemen. Het leegroven van verpakkingen gebeurde toen nog niet onopvallend, ik pakte gewoon. Zo ook de door Bianca gekochte “After Eight” wat speciaal gekocht was voor bij de koffie omdat haar collega’s op bezoek kwamen. Ik had dit doosje al snel geroken en gevonden, en het voordeel van de verpakking van de “After Eight” is dat je er gemakkelijk een chocolaatje uit kunt pikken zonder dat dit erg opvalt… Totdat je natuurlijk de zakjes op een schaal presenteert, deze laat rondgaan tijdens het bezoek van je collega’s, en de één na de ander een leeg zakje pakt…. Ik denk dat dit de eerst keer was dat Bianca behoorlijk pissig op mij was. Je staat natuurlijk behoorlijk voor paal als je lege zakjes “After Eight” uitdeelt aan je gasten…

Dat was natuurlijk wel het moment dat de tactiek van mij als chocola verslaafde wat slimmer moest worden aangepakt en heb ik in de loop der jaren heel wat chocolade bij elkaar gepikt. De folie van de bonbons aan de onderkant losgesneden, een laagje uit het doosje gehaald en alles weer dichtgeplakt is maar één voorbeeld…

Nu Sinterklaas weer in het land komt, moet ik ook meteen weer denken aan alle chocoladeletters. Dat vond ik altijd gemakkelijker, want als ik er dan één pikte had niemand dat door, er lagen er genoeg. Ook dit duurde natuurlijk niet lang, waardoor de kinderen zorgvuldig hun letters verstopten. Natuurlijk heb ik er wel eens één gevonden, gepikt en opgegeten. Vanavond heb ik dit opgebiecht en moesten we gelukkig smakelijk lachen om mijn strijd om chocola…

Achteraf heb ik één keer best "spijt" van een actie. Toen Femke een jaar of 5 jaar was had ze een paashaas van chocola gekregen en die stond prachtig op de kast, maar ’s avonds toen ze al op bed lag, kon ik de verleiding echt niet meer weerstaan. Ik heb toen zorgvuldig van één oor de folie losgemaakt en een stuk oor afgebroken. Vervolgens de folie een beetje teruggevouwen in de hoop dat Femke er niet achter zou komen, wat denk je…. Het huis was te klein. 

“DAT KOST JE TWEE NIEUWE PAASHAZEN PAPA!!!!” 

Ik heb met zwaar onderhandelen dit terug kunnen brengen naar 1 paashaas, want ik had uiteindelijk niet de hele paashaas opgegeten… Ik zie mij nog met die meid met twee blonde paardenstaarten, hand in hand ,de jamin binnenlopen om een nieuwe paashaas te kopen, geweldig…

Tegenwoordig gaat het wel beter, maar vanavond heb ik opgebiecht dat ik toch nog op onderzoek was geweest of de bonbons die Bianca had gekregen voor haar verjaardag niet onopvallend geroofd konden worden, ik heb het niet aangedurfd :-)

Humoristisch als we kunnen zijn kwam er wel iets anders ter sprake, en wel de tekst die op mijn rouwkaart zou moeten komen te staan:

“geen bloemen, maar Jacques was dol op chocola”

Zie je het al voor je, de hele kist omringt met bonbons van Tamminga,  paarse koeien van Milka en de melkrepen met hazelnoot van Verkade? Jammer dat ik het dan zelf niet meer bewust zal meemaken, maar de voorpret was al hilarisch!

En de muziek…hoe kan het anders,  hot chocolat!

Goed weekend!