Little man (van 50)

Vandaag is het op de kop af 50 jaar geleden dat mijn moeder mij op deze wereld heeft gezet. Ik wil naast het enorme feestgevoel toch heel even stilstaan bij het feit dat ze helaas niet meer onder ons is, maar zo spiritueel ingesteld als ze was, denk ik stiekem toch dat ze er op de een of andere manier toch wel bij is vandaag :-) 
Ik ben vanmorgen maar eens begonnen te kijken op de site van de top 40 en heb daar een aantal jaartallen ingevuld met 8 oktober, en wat stond er op nummer 1 toen ik geboren werd? Little Man van Sonny en Cher. 
Ik zie nu al helemaal voor mij dat uit de oude lampenradio, je weet wel zo’n radio die er minstens 5 minuten over deed om warm te worden alvorens er geluid uit kwam, de klanken van Sonny en Cher kwamen, en mijn ouders dan wiegend met mij op de arm zachtjes meezongen met  Little Man…

Op mijn 18e verjaardag in 1984 stond George Michael met Careless Whisper op nummer 1. 
Als ik daar de herinneringen van op papier moet zetten, dan wordt dat een blog op zich haha, en dat gaan we vandaag maar niet doen. Neemt niet weg dat ik het eigenlijk nog steeds wel een heerlijk nummer vind om even bij weg te dromen…

In 1987 werd ik 21, en dat dat deed ik samen met Michael Jackson en Bad. Wat een fantastisch nummer van het gelijknamige album is dit nog steeds. Hoewel thriller het best verkochte album was van Michael Jackson behoort dit album met 55 miljoen verkochte exemplaren nog steeds tot de 50 best verkochte albums aller tijden. Hoewel ik absoluut niet de moves van Michael Jackson beheers, is het nog steeds moeilijk om stil te blijven staan als ik dit nummer hoor…

Op mijn 30e verjaardag in 1996 stond Rob de Nijs met Banger Hart op nummer 1. Eigenlijk komt er geen enkele emotie bij mij boven als ik dit nummer hoor. Ik heb wel een “best of cd” van Rob de Nijs in de kast liggen en ik kan ook niet zeggen dat ik al zijn nummers vervelend vind om te horen, maar met “het werd zomer” sloeg mijn fantasie in mijn vroege jaren toch iets meer op hol :-)

En dan 10 jaar geleden, 40… Marco Borsato en Lucie Silvas stonden op nummer 1 met Every Time I Think of you. Hieronder staat de link naar dit nummer in een live uitvoering tijdens Symphonica in Rosso. Of je nu wel of niet van Marco Borsato houdt, het zijn altijd wel fantastische concerten. Het grappige van dit soort concerten is dat mijn goede vriendin Caroline altijd wel op hetzelfde moment in de zaal zit als wij er zijn, of zelfs een keer direct achter ons, terwijl we dit niet van elkaar wisten. Caroline is de vrouw van mijn overleden maatje, waar ik wel vaker iets over schrijf… Toeval, spiritueel, ik weet het niet, maakt mij ook niet uit, maar ik geniet altijd wel van dit soort herhaalde onverwachte dingen… Zelfs toen we vorig jaar naar Marco Borsato zouden gaan, maar Bianca door haar SAB niet in staat was om te gaan, en we de kaarten toen hebben weggegeven, zat Caroline weer in de zaal…ik zeg niets…

En dan de top 40 van deze week… Let me Love you van “DJ Snake feat Justin Bieber” 
Zucht… Ok, ik ben nu 50, maar moet ik dan nu ook gaan zeggen dat de muziek van vroeger beter was, net als mijn vader en moeder dat over mijn muziek zeiden? Nee echt niet, tegenwoordig hebben we ook nog steeds fantastische muziek, maar dan bedoel ik toch meer Coldplay, Kensington en Direct!  Ok, en af en toe vind ik het ook wel leuk om uit mijn dak te gaan met één van onze beroemde DJ’s :-)

Ik laat mij verder vandaag lekker verrassen met wat er allemaal staat te gebeuren,


Goed weekend!!

















BewarenBewaren

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Reünie Burgerschool Dokkum

Afbeelding
Dan loop je na ongeveer 40 jaar weer ineens over de prachtige bolwerken van Dokkum, weliswaar zonder hond in tegenstelling tot 40 jaar geleden, want toen was dit de plek waar wij een paar keer per dag onze Duitse Staander Sacha uitlieten. De omgeving was eigenlijk onveranderd, nog steeds lagen er prachtige boten afgemeerd bij de Woudpoortbrug en de uitstraling van de huizen aan het bolwerk waren nog hetzelfde, en naar wat later bleek, sommige bewoners van toen wonen er ook nog steeds. Terwijl ik daar namelijk mijn wandelingetje deed, werd ik vanachter het raam herkend door een oud klasgenoot van de lagere school die op bezoek was in haar ouderlijk huis. Echt grappig dat ze mij zo snel herkend had... De reden dat ik hier liep was, dat ik mooi op tijd in Dokkum was aangekomen omdat we na 15 jaar weer een reünie hadden van de 6e klas van de burgerschool. Hoewel Dokkum ongeveer 200km verder is, kon ik deze dag efficiënt combineren met relatiebeheer op Ameland, hoe vervelend ;-)  I
Meer lezen

Suikerbieten met LUV bij Waldolala...

Afbeelding
Afgelopen week reed ik over de A7 in de buurt van mijn geboortegrond, toen het mij ineens opviel dat ik al weer heel wat vrachtwagens met suikerbieten had ingehaald. Eigenlijk was het mij ook al eerder opgevallen dat er langs diverse weilanden weer enorme bergen suikerbieten lagen te wachten om te worden opgehaald door de enorme vrachtwagens die ze in dit gebied altijd naar de suikerunie in Hoogkerk brengen om verwerkt te worden tot suiker. De eerste 6 jaar van mijn leven woonde ik in de stad Groningen en als ik mijn moeder mocht geloven was de stank tijdens de bietencampagne niet te harden. Als de wind dan ook nog eens verkeerd stond was het niet eens mogelijk om de was op ons balkonnetje aan de tuinbouwstraat buiten te hangen. Ik kan mij helemaal niets van die lucht herinneren, maar als ik nu nog weleens langs de suikerunie rij en zie met hoeveel kracht de rook uit de schoorstenen geperst wordt kan ik mij er wel iets bij voorstellen. Even googelen leert mij inmiddels dat er wel
Meer lezen

Heb jij toevallig een geheime zender?

Afbeelding
Mijn vader moest vroeger voor zijn werk als inkoper van een textielgroothandel altijd twee keer per jaar een week naar Zuid Duitsland om daar samen met een aantal collega's van andere bevriende groothandels inkopen te doen. Mijn moeder maakte het in die week altijd extra gezellig om het gemis te compenseren. Zo gingen we altijd samen fonduen en als grap pakte mijn moeder altijd de 4 punten van het tafellaken om de vaat in de vuilnisemmer te deponeren om vervolgens toch samen maar de afwas te doen. Als mijn vader na een week dan weer thuis kwam, was het natuurlijk altijd weer een verrassing wat voor cadeautje hij voor mij had meegenomen… Eén keer had hij een transistorradio voor mij meegenomen die zowel op stroom als met een batterij werkte en waar naast de enorme telescopische antenne ook nog een oortje werd meegeleverd. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij hiermee verraste terwijl ik al op bed lag… Ik ben toen met het oortje in mijn oor met de geluiden van toen nog Hi
Meer lezen