Kopje koffie?

Afgelopen dinsdag was weer zo'n dag die gevuld was met gesprekken met derden die nog steeds de consequentie zijn van de sab-bloeding welke Bianca alweer bijna een jaar geleden is overkomen. Vanuit de deskundigheid van het UMCU waren we toch wel weer enigszins ontdaan over de uitleg van de verstopping van haar hersenvocht een paar uur na haar opname, en ze dus 's avonds echt een meer levensbedreigende situatie had doorstaan dan we tot nu toe hadden begrepen. Door de verstopping was ze behoorlijk buiten bewustzijn geraakt, en door de druk op de hersenen is er wel degelijk schade aan het hersenweefsel opgetreden wat op een scan weer zichtbaar was. Uiteindelijk heeft het kordaat optreden van de artsen erger voorkomen en weten de hersenen deze problemen zelf ook weer op te lossen. Maar goed dat je soms ook maar niet alles in één keer meekrijgt... Het verklaart echter wel weer het langzame herstel waar ze doorheen moet en waarvan ook nu nog steeds niet weten wat het eindresultaat gaat worden... Wat we wel weten is dat negatieve externe factoren absoluut geen rol mogen spelen in haar herstel en dat negatieve energie dus echt iets is wat ze zoveel mogelijk moet beperken. Maar ik waak uiteraard over haar als een echte Bokito over zijn roedel en mensen die mij beter kennen weten dat ik dat met volle overgave doe... Over een maand is het alweer een jaar geleden dat Bianca met spoed werd opgenomen, daarom zal ik over een maand weer een uitgebreid verslag maken over het afgelopen jaar...

Tussen de afspraken door vandaag van UWV, rechterlijke macht en ziekenhuis hadden we even tijd om bij Ikea in Utrecht te gaan kijken. Op een doordeweekse dag is het toch echt anders winkelen bij Ikea dan op zaterdagmiddag 15.00 uur zoals Youp van ’t Hek ooit in één van zijn conferences had uiteengezet. Geen hordes eerstejaars studenten die met hun ouders een uitset uitzochten voor hun kamer, of altijd op de verkeerde plek geparkeerde buggy’s. Zelfs de oproepen dat Dirk van 6 en Marie van 5 opgehaald wilden worden uit de ballenbak van Småland waren vandaag niet te horen.

We hadden echter wel met een hele andere drukte te maken, die nou niet bepaald te maken had met de interesse van de consument voor de Billy of de Ektorp. Deze mensen hadden waarschijnlijk wel allemaal een Ikea family-card. Ik had eerst geen idee, maar met deze kaart kun je als member van de fanclub van Ikea gratis koffie en thee halen. Eerst even een mokje halen, langs de kassa je family-card laten zien, en na de kassa langs één van de koffiemachines voor een koffie verkeerd, espresso of natuurlijk een cappuccino. Als je eenmaal zo’n gratis mok bemachtigd hebt kun je natuurlijk net zo vaak naar het apparaat lopen als je wilt… Nou dat weten er veel :-)

2 jong volwassenen waarvan ik eerst dacht dat die op de marketing-afdeling zouden werken bleken druk met hun huiswerk. Heerlijk op goed meubilair met gratis koffie. Of die bejaarde man met een gedateerde honkbalpet op een verhoogde stoel, wat zijn mobiliteit overigens ten goede kwam, zat ook heerlijk aan een gratis kop koffie terwijl hij aan het lezen was. Ik dacht eerst dat het de gids van Ikea was, maar kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen om even beter te gaan kijken. Het was geen gids maar het nieuwste boek van René van der Gijp, De wereld volgens Gijp.

Dan waren er nog 2 mannen met Oosters uiterlijk die je normaal altijd in hun vertrouwde ontmoetingscentrum ziet zitten. Beide heerlijk met een gratis kop thee, en hoewel ik ze niet kon verstaan, leek uit hun gebaren die hun verhaal kracht bij moest zetten dat de hele wereldproblematiek werd behandeld. Laat ik het zo zeggen, ik had niet het idee dat ze met z’n tweeën aan het discussiëren waren over de kleur van hun nieuwe bankstel.

Dan had je nog een grote groep scholieren van het MBO tegenover de Ikea, die ook niet van plan leken iets te kopen, maar wel de weg naar het koffieapparaat hadden gevonden…

Toen ik dit verhaal aan mijn vader vertelde, vulde hij dit nog aan door te vertellen dat hij bij Ikea in Duiven ook nog altijd een groep mannen zag die altijd aan het kaarten zijn :-)

Bianca en ik hebben dit allemaal smakelijk zitten aanschouwen onder het genot van een salade met zalm, en moesten toen alweer opschieten om op tijd bij de volgende afspraak te zijn…

Er past natuurlijk maar één nummer bij dit verhaal, en dat is 1 kopje koffie van VOF de kunst…

Goed weekend!