Het aftellen is begonnen ...47 ...48 ...49 ...

Het duurt nog maar een week voordat ik de respectabele leeftijd van 50 jaar mag bereiken, jeetje waar is de tijd gebleven ! Is dit nu ook de leeftijd dat ik achterom ga kijken wat ik allemaal heb gedaan, en vooruit ga kijken wat ik allemaal nog moet doen? Het zal wel, maar hoewel ik het een leeftijd vind die anders tot de beleving spreekt dan bijvoorbeeld 40, geniet ik wel van alle voorpret… Of anders helpen de mailings of gesponsorde artikelen op de social media mij er wel aan herinneren dat het bijna zover is…

Thuis loopt er een draakje rond in de vorm van mijn dochter die het presteert om met grootst mogelijke zorg mij al een week of twee drie op de kast te jagen met het verhaal of er iets staat te gebeuren, of juist niet, en wanneer dat zou moeten gebeuren, of juist wanneer dan ook weer wel niet, en wat dat dan zou moeten zijn, of eigenlijk ook weer niet, snappen jullie het nog? En hoewel ik redelijk zelfverzekerd ben, moet ik toch toegeven dat ik het toch wel een soort van, of toch eigenlijk ook weer niet, spannend vind. Niet spannend zoals de voorkennis van een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts, maar weer meer een spannend zoals je schoen zetten voor Sinterklaas toen je 4 jaar was, snappen jullie dit ook nog?

Van onze zoon heb ik niet zoveel te vrezen denk ik, want die studeert tegenwoordig 200 km noordelijker in mijn prachtige geboortestad Groningen, maar terwijl ik dit schrijf denk ik ook weer dat juist de zwijgende meerderheid in huis, want Bianca houdt zich ook redelijk op de achtergrond om zoveel mogelijk energie te sparen denk ik, wel eens het nodige op hun kerfstok zouden kunnen hebben. Het sociale en inmiddels ook al zakelijke netwerk van mijn zoon rijkt ver, en zo zou hij online en telefonisch Femke en Bianca hebben kunnen helpen, en dat hij dus op zijn manier de bijdrage uut Grunn “Hooghoudt”…

Misschien leg ik de lat ook wel veel te hoog, of juist de verwachting, maar ik moet zeggen, ik verneem veel kleine dingen om mij heen. Laptops die veel vaker dichtgeklapt worden als ik in de buurt kom, IPads die ineens weggelegd worden, deuren die altijd systematisch door de jeugd nooit dichtgedaan werden, ineens dicht zijn als ik op mijn kantoor zit, ik niet mee mag lachen als ik hoor dat er gelachen wordt, geheimzinnige pakjes die bezorgd worden, enz enz… Eigenlijk in één woord fantastisch! 

En wat geniet ik hiervan, het geeft maar weer aan hoe intens onze band als gezin is, zeker na wat Bianca bijna een jaar geleden is overkomen en waar ze nog elke dag de enorme hinder van ondervindt. Ik had er toch niet aan moeten denken dat ik mijn 50e verjaardag zonder haar zou moeten vieren…. Afgelopen periode is nog maar weer eens duidelijk geworden hoeveel geluk ze heeft gehad, en wat voor impact dit op haar herstel heeft. Toch draagt ze op haar manier mee aan de voorbereidingen voor een feestje voor mij, die er waarschijnlijk toch wel komt, maar misschien toch ook wel niet haha…

Of dan mijn 40e verjaardag, ik weet nog goed dat mijn allerbeste vriend Jan op dat moment in de laatste fase van zijn leven was, en graag op mijn feestje had willen komen, maar hiertoe niet in staat was… Gelukkig hebben we samen nog wel geproost op mijn boot die ik toen nog had en waar hij met veel moeite opkwam… In onze jonge jaren waren we allemaal enorm verknocht aan het heerlijke inmiddels gedateerde luchtje Jules. Hij had, hoewel Jules 10 jaar geleden al niet meer te koop was, een flesje Jules op de kop weten te tikken, want zo was hij… Ik heb nu 10 jaar later nog steeds 3/4 flesje gevuld met dit luchtje, alleen gebruikt met speciale herinneringen, en jullie begrijpen wat ik volgende week voor luchtje op doe, of wanneer ik mijn verjaardag ook maar vier, of niet :-)

Het klinkt bijna allemaal alsof het aftellen is begonnen richting de 50, en eigenlijk is dat ook wel zo… maar jongens, wat hebben we nog een plannen en een energie voor de toekomst! Tegenwoordig lees je dat 50 het nieuwe 40 is, en ik wil daar met alle plezier dan 39 van maken, maar vind het nu al jammer dat alle voorpret straks ook weer voorbij is…

Nog een weekje aftellen dan. Ik heb inmiddels wel nog even gekeken of de met zorg bewaarde vuurpijl nog in tact is en ik moet nog een nieuw overhemd scoren van het thuisfront, maar dat laatste is ook werkelijk de enige aanwijzing die ik heb voor een feestje die er misschien wel, of misschien ook wel niet gaat komen, en misschien wel op de dag zelf, of toch ook weer niet, en dan toch weer op een andere dag of avond…snappen jullie het nog? Ik niet, en daar geniet ik oprecht van…

Als muziek hoort hier natuurlijk de Final Countdown van Europe bij, en natuurlijk niet de final countdown omdat ik 50 word, maar het is aftellen naar de start van weer een nieuwe periode…

Fijn weekend!

Groetjes Jacques