Weet jij nog wat er op nummer 1 stond toen je je ouderlijk huis verliet?

Vanavond spullen bij elkaar gepakt om morgen onze jongste van het gezin, Thijs, te helpen bij zijn volgende stap op weg naar volledige onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Thijs heeft ervoor gekozen om na een geslaagde mbo-opleiding marketing en communicatie te gaan studeren aan de hanze hogeschool in Groningen om verder zijn kunsten op dit gebied te ontwikkelen op een hoger nivo met de studie commerciële economie. Hiervoor gaat hij dan ook het huis uit om zich in mijn geboortestad Groningen te vestigen als student…

Ik weet nog heel goed dat ik rond 1 maart 1988 het ouderlijk huis verliet, niet om te gaan studeren, maar om te gaan dienen als dienstplichtig marechaussee voor onze toenmalige Koningin. Hoewel ik niet wist wat mij te wachten stond meldde ik mij die ochtend met veel positieve zin aan de poort van de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn en werd toen verwezen naar de parkeerplaats en de ingang van de kazerne om mij aan te melden. Als de dag van gisteren weet ik mij te herinneren dat ik toen in een lange rij met opgeroepen dienstplichtigen stond om mij in te schrijven met voor mij Erik van Kuijk, waar ik 28 jaar later nog steeds contact mee heb… Zonder al mijn andere dienstvrienden tekort te doen, is Erik wel degene waarmee ik het meeste contact heb onderhouden na onze dienstplicht…

Onwennig, maar met moet goede moed stonden we te wachten wat er ons verder te wachten stond die dag. Uiteindelijk kregen we onze kamer en bed toegewezen, en na een rondje langs de foerier kregen we ons echte militaire outfit aangemeten, en begaven we ons richting ons nieuw onderkomen om nog steeds onwennig onze kast in te ruimen en te wachten op dingen die ons verder te wachten stonden…. In een volgende blog ga ik jullie zeker nog een keer meenemen naar lichting 88/2 van de KMAR, want terwijl ik dit schrijf komen er toch wel weer veel mooie herinneringen boven die ik graag nog een keer wil delen…

Vandaag is echter zo’n dag waarvan je denkt dat die nooit gaat komen op het moment dat je zoon in 1997 geboren werd. Natuurlijk hoorde je om je heen van alle wijze oudere ouders dat je moet genieten van de tijd dat ze nog heerlijk afhankelijk zijn van jou als ouder omdat de tijd zo snel gaat. Tegelijk voelde je dan in jezelf een grote zucht opkomen, met de woorden: “ja ja”  Maar ook ik zeg nu tegen alle jonge ouders precies hetzelfde, want het is echt zo!

Tjonge, het was toch gisteren dat ik hem nog de fles gaf, in bad deed, naar school bracht, hem hielp bij zijn huiswerk, of metershoge torens bouwde met de duplo? 

Maar morgen is het echt… Hij vliegt uit…

Maar eigenlijk maar goed ook dat de natuur haar weg vervolgd… Ok, ik zal zijn bijdehante aanwezigheid, zijn adremheid, zijn heerlijke (Groningse) nuchterheid dagelijks om mij heen missen, maar tegelijk moedig ik deze zelfstandigheid enorm aan. Mijn opa zei altijd dat je je kinderen te leen hebt. Toen hij dat vroeger zei, vond ik dat maar stom, maar ik had hem graag nog verteld dat hij gelijk had… 

Gelukkig bouwen we thuis langzaam af, want Femke blijft nog even thuis wonen, al plaag ik haar steeds door te zeggen dat ze tijdens haar nieuwe studie HRM aan de hoge school in Utrecht waarschijnlijk heel snel de liefde van haar leven zal vinden en ook eerder het huis uit is dan we hadden kunnen denken. Mocht dat zo zijn, dan moedigen we dat natuurlijk ook alleen maar aan, want ja…blablabla

Ik werp nog even een blik naar de spullen die klaar staan om morgen mee te nemen, en realiseer mij dat de nummer 1 van 1988 leuk was en van toepassing is op Femke en Thijs. I've had the time of my life van Bill Medley & Jennifer Warnes, maar op nummer 10 stond George Michael met…

Father Figure…

Thijs, alle succes van de wereld met je nieuwe uitdaging!!

Goed weekend!!