Jacques!

Jacques!

Afgelopen maandagvond was ik voor orange-pictures & anp-foto bij de oefen-interland van dames oranje hockey tegen Great Brittain. Deze interland vond plaats bij hockeyvereniging Athena in Amsterdam, en voor de gezelligheid en de parate kennis van de spelers had ik Femke mijn dochter meegenomen. We hadden ons eerst gemeld in het perscentrum, hesje en badge in ontvangst genomen, en toen eerst maar even wat gaan eten.

Na het eten wat voorbereidingen getroffen en toen op weg naar het hoofdveld. Ik heb een perskaart en kon meteen doorlopen, maar Femke had een kaart moeten kopen en sloot netjes aan in de rij om haar toegangskaart te laten scannen…

Eenmaal voorbij de drukte stond ik vast het veld te overzien, om te kijken waar ik zou beginnen met het maken van de foto’s toen ik ineens achter mij een vrouwenstem hoorde roepen:

Jacques!

Jacques!


Ik draaide mij om en een mooie blonde dame, iets jonger dan ik, gekleed in een stoere jeans met een leuk shirt keek mij belangstellend aan en zei:
“je herkend mij niet meer hè?”
“help” zei ik een beetje vragend tegen haar, terwijl ik haar in een flits van top tot teen in mij opnam en enorm zocht naar iets van herkenning, maar ik wist het echt niet…

“Kitty” zei ze…

Jeetje, dat ik dat niet gezien had… Kitty was ongeveer 30 jaar geleden mijn vriendinnetje toen ik nog in Nietap woonde, en zij in Roden…
Is dat niet geweldig om nog herkend te worden na 30 jaar haha.. Wat wil je nog even tegen elkaar zeggen na 30 jaar elkaar niet meer gesproken te hebben. Zij getrouwd, 4 kinderen en wonend in Amsterdam en ik samen met mijn dochter van 20, die na later bleek, meteen doorhad wie Kitty was, en alle energie bij elkaar moest rapen om niet in lachen uit te barsten om mijn ietwat onhandige houding…

Afgelopen week hebben we nog wat heen en weer gemaild om te kijken wat er van elkaar geworden is, erg leuk.

De muziek die mij als eerste te binnen schoot toen ik 30 jaar terug in de tijd ging was het album van Chrissy Hynde van de Pretenders, Get Close, met nummers als Don’t get me wrong en Hymn to her…

Ik heb het album nog even uit de kast gehaald en gedraaid op mijn trouwe oude pick-up..

Waar blijft de tijd…

Goed weekend!










Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Reünie Burgerschool Dokkum

Afbeelding
Dan loop je na ongeveer 40 jaar weer ineens over de prachtige bolwerken van Dokkum, weliswaar zonder hond in tegenstelling tot 40 jaar geleden, want toen was dit de plek waar wij een paar keer per dag onze Duitse Staander Sacha uitlieten. De omgeving was eigenlijk onveranderd, nog steeds lagen er prachtige boten afgemeerd bij de Woudpoortbrug en de uitstraling van de huizen aan het bolwerk waren nog hetzelfde, en naar wat later bleek, sommige bewoners van toen wonen er ook nog steeds. Terwijl ik daar namelijk mijn wandelingetje deed, werd ik vanachter het raam herkend door een oud klasgenoot van de lagere school die op bezoek was in haar ouderlijk huis. Echt grappig dat ze mij zo snel herkend had... De reden dat ik hier liep was, dat ik mooi op tijd in Dokkum was aangekomen omdat we na 15 jaar weer een reünie hadden van de 6e klas van de burgerschool. Hoewel Dokkum ongeveer 200km verder is, kon ik deze dag efficiënt combineren met relatiebeheer op Ameland, hoe vervelend ;-)  I
Meer lezen

Suikerbieten met LUV bij Waldolala...

Afbeelding
Afgelopen week reed ik over de A7 in de buurt van mijn geboortegrond, toen het mij ineens opviel dat ik al weer heel wat vrachtwagens met suikerbieten had ingehaald. Eigenlijk was het mij ook al eerder opgevallen dat er langs diverse weilanden weer enorme bergen suikerbieten lagen te wachten om te worden opgehaald door de enorme vrachtwagens die ze in dit gebied altijd naar de suikerunie in Hoogkerk brengen om verwerkt te worden tot suiker. De eerste 6 jaar van mijn leven woonde ik in de stad Groningen en als ik mijn moeder mocht geloven was de stank tijdens de bietencampagne niet te harden. Als de wind dan ook nog eens verkeerd stond was het niet eens mogelijk om de was op ons balkonnetje aan de tuinbouwstraat buiten te hangen. Ik kan mij helemaal niets van die lucht herinneren, maar als ik nu nog weleens langs de suikerunie rij en zie met hoeveel kracht de rook uit de schoorstenen geperst wordt kan ik mij er wel iets bij voorstellen. Even googelen leert mij inmiddels dat er wel
Meer lezen

Heb jij toevallig een geheime zender?

Afbeelding
Mijn vader moest vroeger voor zijn werk als inkoper van een textielgroothandel altijd twee keer per jaar een week naar Zuid Duitsland om daar samen met een aantal collega's van andere bevriende groothandels inkopen te doen. Mijn moeder maakte het in die week altijd extra gezellig om het gemis te compenseren. Zo gingen we altijd samen fonduen en als grap pakte mijn moeder altijd de 4 punten van het tafellaken om de vaat in de vuilnisemmer te deponeren om vervolgens toch samen maar de afwas te doen. Als mijn vader na een week dan weer thuis kwam, was het natuurlijk altijd weer een verrassing wat voor cadeautje hij voor mij had meegenomen… Eén keer had hij een transistorradio voor mij meegenomen die zowel op stroom als met een batterij werkte en waar naast de enorme telescopische antenne ook nog een oortje werd meegeleverd. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij hiermee verraste terwijl ik al op bed lag… Ik ben toen met het oortje in mijn oor met de geluiden van toen nog Hi
Meer lezen