Pappie loop toch niet zo snel...

Pappie loop toch niet zo snel…

Ik kwam al “voor” mijn geboorte aan het Leekstermeer. Ik weet dan ook niet beter dan dat deze plek echt een deel van mijn leven bepaald heeft. De herinnering aan het Leekstermeer, het zomerhuisje “carpe-diem” gaat dan ook zover terug als ik mij kan herinneren dat ik leef…

In het hele vroege voorjaar, de periode dat de camping nog uitgestorven was, verbleef ik met mijn moeder al op de camping. De bovenwoning in Groningen werd ontvlucht, zodat ik buiten alle ruimte had om te spelen en van de watersport te genieten. Omdat er in het begin van het seizoen nog niet veel vriendjes waren, was ik regelmatig bij de familie Cnossen te vinden, vooral om op mijn manier te kunnen helpen met het onderhoud van de camping. Als Chris en Oom Piet dan gingen pauzeren mocht ik mee, en zoals ik mij als de dag van vandaag nog goed kan herinneren kreeg ik van tante Hennie altijd een glas limonade, geserveerd op een schoteltje en rondom het glas op het schoteltjes lagen dan snoepjes… Wat anderen zich hiervan altijd nog kunnen herinneren zijn mijn kleine laarzen die buiten naast de 2 paar van de grote mannen stonden tijdens de pauze…

Als het seizoen dan verder op gang kwam, werd in die tijd het seizoen altijd geopend met een waar openingsfeest. In het paviljoen kwamen alle gasten van de camping dan na een lange koude winter weer bij elkaar om heerlijk bij te kletsen onder het genot van een hapje en een drankje.
Ook was er altijd een live band, waarbij er volgens mij ook nog wel werd gedanst, in ieder geval door mijn vader en moeder :-)

In 1971 had Herman van Keeken een enorme hit met “pappie loop toch niet zo snel” een cover van “daddy don’t you walk so fast” van Daniel Boone. Maar liefst 14 weken stond dit nummer in de top 40 en haalde de 3e plaats en werd daarmee een echte klassieker in het schlagergenre (bron: wikipedia)

Als klein ventje kon ik dit nummer ook helemaal meezingen, en toen op één van de openingsavonden van het seizoen de band dit nummer begon te zingen schuifelde ik al snel in de richting van de band om luidkeels mee te zingen,
Dat ontging de zanger van de band ook niet, en voor ik het wist seinde de zanger dat ik bij hem mocht komen, en kreeg ik de microfoon in mijn handen gedrukt, om vervolgens met volle overgave de rest van dit nummer te zingen voor het grote publiek :-)

Of dit het begin was van een veelbelovende carrière als zanger van het Nederlandstalige lied? Nou, niet echt. Hoewel ik in menig uitgaansgelegenheid de nummers van “de hermes band, André Hazes, en wat niet meer, uit volle borst heb meegezongen, is het hier ook echt bij gebleven…

Fijn weekend verder, en voor ik het vergeet; op radio 2 wordt de “De zwarte lijst” uitgezonden, en dat duurt nog tot morgen. Zeker de moeite waard om naar te luisteren!


Gr. Jacques







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Reünie Burgerschool Dokkum

Afbeelding
Dan loop je na ongeveer 40 jaar weer ineens over de prachtige bolwerken van Dokkum, weliswaar zonder hond in tegenstelling tot 40 jaar geleden, want toen was dit de plek waar wij een paar keer per dag onze Duitse Staander Sacha uitlieten. De omgeving was eigenlijk onveranderd, nog steeds lagen er prachtige boten afgemeerd bij de Woudpoortbrug en de uitstraling van de huizen aan het bolwerk waren nog hetzelfde, en naar wat later bleek, sommige bewoners van toen wonen er ook nog steeds. Terwijl ik daar namelijk mijn wandelingetje deed, werd ik vanachter het raam herkend door een oud klasgenoot van de lagere school die op bezoek was in haar ouderlijk huis. Echt grappig dat ze mij zo snel herkend had... De reden dat ik hier liep was, dat ik mooi op tijd in Dokkum was aangekomen omdat we na 15 jaar weer een reünie hadden van de 6e klas van de burgerschool. Hoewel Dokkum ongeveer 200km verder is, kon ik deze dag efficiënt combineren met relatiebeheer op Ameland, hoe vervelend ;-)  I
Meer lezen

Suikerbieten met LUV bij Waldolala...

Afbeelding
Afgelopen week reed ik over de A7 in de buurt van mijn geboortegrond, toen het mij ineens opviel dat ik al weer heel wat vrachtwagens met suikerbieten had ingehaald. Eigenlijk was het mij ook al eerder opgevallen dat er langs diverse weilanden weer enorme bergen suikerbieten lagen te wachten om te worden opgehaald door de enorme vrachtwagens die ze in dit gebied altijd naar de suikerunie in Hoogkerk brengen om verwerkt te worden tot suiker. De eerste 6 jaar van mijn leven woonde ik in de stad Groningen en als ik mijn moeder mocht geloven was de stank tijdens de bietencampagne niet te harden. Als de wind dan ook nog eens verkeerd stond was het niet eens mogelijk om de was op ons balkonnetje aan de tuinbouwstraat buiten te hangen. Ik kan mij helemaal niets van die lucht herinneren, maar als ik nu nog weleens langs de suikerunie rij en zie met hoeveel kracht de rook uit de schoorstenen geperst wordt kan ik mij er wel iets bij voorstellen. Even googelen leert mij inmiddels dat er wel
Meer lezen

Heb jij toevallig een geheime zender?

Afbeelding
Mijn vader moest vroeger voor zijn werk als inkoper van een textielgroothandel altijd twee keer per jaar een week naar Zuid Duitsland om daar samen met een aantal collega's van andere bevriende groothandels inkopen te doen. Mijn moeder maakte het in die week altijd extra gezellig om het gemis te compenseren. Zo gingen we altijd samen fonduen en als grap pakte mijn moeder altijd de 4 punten van het tafellaken om de vaat in de vuilnisemmer te deponeren om vervolgens toch samen maar de afwas te doen. Als mijn vader na een week dan weer thuis kwam, was het natuurlijk altijd weer een verrassing wat voor cadeautje hij voor mij had meegenomen… Eén keer had hij een transistorradio voor mij meegenomen die zowel op stroom als met een batterij werkte en waar naast de enorme telescopische antenne ook nog een oortje werd meegeleverd. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij hiermee verraste terwijl ik al op bed lag… Ik ben toen met het oortje in mijn oor met de geluiden van toen nog Hi
Meer lezen