Dag 11 van mijn 7dayDJchallenge

Paint it Black

Ergens rond mijn 8e jaar kon ik minutenlang zo niet urenlang lang staren naar de schappen bij speelgoedzaak Van Houten in Dokkum naar de enorme verzameling van miniatuursoldaatjes, tanks, jeeps en wat niet meer voor oorlogstuig. Ik kreeg het echter niet van mijn moeder, en nu jaren later begrijp ik steeds beter waarom ze dat eigenlijk nooit cadeau wilde doen…

Mijn vader en moeder werden geboren aan het einde van de tweede wereldoorlog, niet dat ze zich er iets van zouden kunnen herinneren, maar bij mijn moeder heeft dit nog wel de nodige impact gehad op het verloop van haar leven. Eigenlijk was niet het jaartal van geboorte wat voor die impact had gezorgd, maar wel het feit dat mijn moeder een Nederlandse moeder en een  Duitse vader had, iets wat niet echt meewerkte aan haar maatschappelijke carrière in de jaren na de oorlog als je hierdoor ook nog eens een Duits paspoort hebt…

Mijn moeder heeft haar vader nooit gekend, omdat hij in de oorlog, nog voordat mijn moeder werd geboren, werd gefuseerd door de Duitsers. Je moet weten dat mijn moeder woonde op de Zandberg, vlakbij de Duitse grens in oost Groningen. Dit verhaal werd pas jaren later bevestigd en hieruit bleek ook dat mijn opa verzetswerk in het voordeel van de Nederlanders in de grenstreek met Duitsland had verricht, wat hij dus met de dood heeft moeten bekopen.

Ik ben geboren in 1966 en mijn ouders kregen toen dagelijks het internationale nieuws te verwerken van de afschuwelijke oorlog in Vietnam en Cambodja. Wie kent de verschrikkelijke foto niet van Kim Phuc die naakt te zien was met de verschrikking van napalm, wat nog maar het topje van de ijsberg was van deze verschrikkelijke oorlog…

Voor mijn moeder allemaal voeding van ellende waarvoor ze mij in mijn jeugdjaren wilde beschermen, of in ieder geval geen voedingsbodem voor geweld in huis wilde halen in de vorm van oorlogstuig, hoe klein ook. 

Dit alles zorgde er wel voor dat mijn interesse in vooral de tweede oorlog gevoed werd. Uren kon ik luisteren naar de bevindingen van mijn opa en oma van mijn  vaders kant over hoe zij de oorlog hadden overleeft. Op zolder heb ik nog steeds de overgebleven voedselbonnen van mijn opa en oma liggen, een stille getuige van veel ellende uit 1940-1945.

Mijn interesse in de tweede wereldoorlog zorgde op mijn 12e voor een volgend dilemma van mijn moeder. In deze tijd werd de serie holocaust uitgezonden. Een ingrijpende serie die zich afspeelde tijdens de Jodenvervolging in nazi-Duitsland en deze serie volgde zowel de fictieve Duitse Joodse familie Weiss als iemand die bij de SS carrière maakte. Belangrijke gebeurtenissen zoals de Kristalnacht, de vorming van de getto's en de gaskamers kwamen in de serie langs.

Ik heb de serie niet mogen zien in die tijd, en eigenlijk begrijp ik dat nu ook wel.

Een klein leger van miniatuursoldaatjes is er uiteindelijk wel gekomen, de serie holocaust heb ik nog steeds nooit gezien. 

Echter met series en films als Tour of Duty en Platoon hebben we toch een aardig beeld gekregen van de wreedheden van diverse oorlogen. Met alle wreedheden die we op dit moment nog steeds om ons heen zien, begrijp ik wel dat mijn moeder mij daarvoor wilde beschermen, of mij in ieder geval geen voedingsbodem voor geweld wilde meegeven…

Bij onze generatie kinderen zijn de miniatuursoldaatjes vervangen door soms vreemde gewelddadige spelletjes op diverse soorten spelcomputers, en het liefst zou ik daar soms ook de stekker uittrekken…

Onderstaand nummer is eigenlijk voor mij onlosmakelijk verbonden aan het gevoel van de ellende van de oorlogen in  Vietnam in Cambodja…

Met welk nummer zullen de kinderen van nu zich de ellende van o.a. Syrië later herinneren?

Goed weekend!