Blog Jacques Jullens

Een varken in ons dorp… In 1979 verhuisde ik met mijn ouders van Dokkum naar Nietap, waar mijn ouders het pand betrokken waar daarvoor “Het Geschenkenhuis”  was gevestigd. Een soort van Blokker, maar dan toch echt anders… Mijn moeder ging van een kleine kledingboetiek in Dokkum naar een meer volwassen damesmodezaak gecombineerd met kinderkleding in Nietap. De winkel was gevestigd aan de J.P. Santeeweg 9, en de aangrenzende woonruimte was gevestigd op nummer 7. Vanuit nummer 7 kon ik via een geïmproviseerde vlizotrap, zie het meer als een gammele houten trap met een soort scharnier die met een haak aan het plafond bevestigd kon worden, naar de bovenverdieping van nummer 9. Boven de winkel was ook mijn slaapkamer. Het was een koude en tochtige kamer, maar na een eigenhandige kleine verbouwing toch goed voor 40m2 en ondanks de schuine wanden aan 2 kanten was dit toch wel een enorme slaapkamer inclusief een 2 persoons bed, oud bankstel en een groot bureau. Aan de achte...

Morgen is het precies een half jaar geleden dat Bianca met spoed werd opgenomen in het UMC Utrecht met een Sub Arachnoïdale Bloeding (SAB)… Ik neem jullie even mee terug naar 18 oktober 2015… ’s morgens moest ik eerst met Femke naar Nijmegen voor de hockey. Hoewel Femke net 4 dagen haar voet uit het gips had, nadat haar enkelband gescheurd was, gingen we natuurlijk wel mee met haar hockeyteam om aan te moedigen. Na de wedstrijd gingen wij rechtstreeks naar WMHC, de hockeyclub in Wageningen waar onze zoon Thijs speelt. Femke en ik zouden dan nog net de tweede helft kunnen zien van heren 1. Bianca zag er zoals gewoonlijk weer fantastisch uit die dag, en ging die 18e oktober met haar eigen auto naar Wageningen om daar de hele wedstrijd van Thijs zijn team te aanschouwen. Femke, teamgenoot Demi die met ons mee was, en ik kwamen ongeveer om 15.25 aan op de club in Wageningen. De heren van WMHC hadden net de eerste helft erop zitten en zaten in de kleedkamer de wedstrijd te besp...

Sweden, 12 points Tegenwoordig is door internet alle informatie wel heel erg binnen handbereik gekomen. Of het nu recent nieuws is, of nieuws van jaren geleden, of uitzending gemist in wat voor vorm ook, films kijken via netflix, muziek luisteren via apple music of spotify, het kan niet op. Voordat de muziek vanuit je computer kwam hadden we natuurlijk al de cd. Ik had inmiddels een aardige collectie van ongeveer 400 cd’s verzameld, maar toch staat dit in een heel schril contrast met de beschikking hebben over meer dan 3 miljoen nummers bij apple music en spotify. Toen ik 7 jaar was hadden we thuis een zwart-wit tv, aangesloten op een buitenantenne. Misschien herinneren jullie je nog wel dat zo’n beetje elk huis in Nederland een dergelijke buitenantenne op het huis had. Vanuit Groningen konden we Nederland 1 en 2 en met een beetje geluk 3 Duitse zenders ontvangen. Met gepaste jaloezie hoorde ik weleens dat mensen die meer richting het zuiden woonden ook nog de beschikking ...

Pappie loop toch niet zo snel… Ik kwam al “voor” mijn geboorte aan het Leekstermeer. Ik weet dan ook niet beter dan dat deze plek echt een deel van mijn leven bepaald heeft. De herinnering aan het Leekstermeer, het zomerhuisje “carpe-diem” gaat dan ook zover terug als ik mij kan herinneren dat ik leef… In het hele vroege voorjaar, de periode dat de camping nog uitgestorven was, verbleef ik met mijn moeder al op de camping. De bovenwoning in Groningen werd ontvlucht, zodat ik buiten alle ruimte had om te spelen en van de watersport te genieten. Omdat er in het begin van het seizoen nog niet veel vriendjes waren, was ik regelmatig bij de familie Cnossen te vinden, vooral om op mijn manier te kunnen helpen met het onderhoud van de camping. Als Chris en Oom Piet dan gingen pauzeren mocht ik mee, en zoals ik mij als de dag van vandaag nog goed kan herinneren kreeg ik van tante Hennie altijd een glas limonade, geserveerd op een schoteltje en rondom het glas op het schoteltjes lagen ...