Blog Jacques Jullens

One More Night Mijn enthousiasme voor deze muziekblogs zijn ontstaan uit de 7daysDJchallenge, en na 7 dagen had ik er nog steeds geen genoeg van en ben ik door gaan tellen. Vanaf vandaag dacht ik dat de titel maar eens aangepast moest worden aan de blog… Zoals ik al eerder had geschreven, was mijn eerste cd van Simply Red, maar dit werd al snel opgevolgd door Phil Collins. Volgens mij heb ik zo’n beetje alle cd’s in mijn kast staan, en eigenlijk hangen er ook best wel wat herinneringen aan de muziek van deze artiest van wereldklasse. Zo was tijdens de uitvaart van mijn veel te jong overleden schoonvader “In the air tonight” een fantastisch indringend nummer, vooral die enorme drum na de intro. In zijn liveoptredens zie je ook hoe hij vanuit een hoek op het podium al zingend steeds dichter naar zijn drumstel loopt, en met een fantastisch gevoel voor timing, op het juiste moment, en echt geen seconde eerder, zijn drumstokjes pakt en begint te drummen. Hoewel hier ook een neg...

Paint it Black Ergens rond mijn 8e jaar kon ik minutenlang zo niet urenlang lang staren naar de schappen bij speelgoedzaak Van Houten in Dokkum naar de enorme verzameling van miniatuursoldaatjes, tanks, jeeps en wat niet meer voor oorlogstuig. Ik kreeg het echter niet van mijn moeder, en nu jaren later begrijp ik steeds beter waarom ze dat eigenlijk nooit cadeau wilde doen… Mijn vader en moeder werden geboren aan het einde van de tweede wereldoorlog, niet dat ze zich er iets van zouden kunnen herinneren, maar bij mijn moeder heeft dit nog wel de nodige impact gehad op het verloop van haar leven. Eigenlijk was niet het jaartal van geboorte wat voor die impact had gezorgd, maar wel het feit dat mijn moeder een Nederlandse moeder en een  Duitse vader had, iets wat niet echt meewerkte aan haar maatschappelijke carrière in de jaren na de oorlog als je hierdoor ook nog eens een Duits paspoort hebt… Mijn moeder heeft haar vader nooit gekend, omdat hij in de oorlog, nog voorda...

Chanson d'amour Ik was absoluut niet echt een fan, maar bij het terugluisteren van al het oude muziek kon ik toch niet voorkomen dat ik een kleine grijns op mijn gezicht kreeg bij het horen van de nummers van BZN. Ik weet nog dat mijn vader thuiskwam van een zakentripje en kennis had gemaakt met het nieuwste op muziekgebied, een stereotoren. Als inkoper van een textielgroothandel kwam hij ook wel in contact met bedrijven die de weg naar het Verre Oosten wisten te bewandelen, en daarmee ook andere goederen dan kleding konden aanbieden. In mijn beleving gebeurde dat nog niet veel in het begin van de jaren 70. Enorm enthousiast was hij over een prachtige zwarte kast met een glazen deur van zwart rookglas met daarachter een tuner, versterker, cassettedeck en bovenop een platenspeler van het merk pioneer, om nog maar te zwijgen over de grote met zwart fineer beklede luidsprekers.  Hoewel de toren tegen een scherpe inkoopprijs werd aangeboden, liet het budget het op dat moment niet ...

Toen ergens rond de midden jaren 80 mijn neef John kwam logeren had hij al een enorme verzameling cd's bij zich samen met een portable cd-speler. Hoewel het voornamelijk klassieke muziek was, en een cd van Simon en Garfunkel, was ik onder de indruk van de kwaliteit van het geluid. In die tijd prutste ik graag met kabeltjes, soldeerbout, stekkertjes, bouwde mengpanelen, en had al snel de benodigde verbindingen gemaakt om het geluid van zijn cd-speler via mijn geluidsinstallatie te laten klinken. Je moet je voorstellen wat ik al eerder had geschreven, dat we eigenlijk alleen nog LP's kochten, deze opnamen op een cassettebandje, om dit vervolgens in de auto mee te kunnen nemen,  of om te luisteren op onze Sony Walk-Man. Wow ja, de Walk-Man van Sony, welke kleur had jij? Ik had van mijn ouders een blauwe gekregen, 100 gulden! kostte die in die tijd, maar wat een uitvinding. Heerlijk naar je favoriete muziek luisteren, daar waar je maar wilde! Heel langzaam ging de cd-speler de...