Een handgeschreven envelop met een zilveren randje...
“Maakt u ook portretten?” “Zeker, voor uw linkedin of iets dergelijks?” “ja zoiets” lachte de man Wij een afspraak gemaakt , en op het moment van de afspraak stopte er bij de studio een niet bepaald kleine wagen van een bekend Duits merk uit de hogere klasse. Een goed uitziende man met een sterk charisma van zeker 75 plus stapte uit en stelde zich voor. Voordat ik een portret maak praten we altijd even, voor mij meer een soort interview om te ontdekken wat mensen raakt, om zo uiteindelijk de mooiste blik op de foto te krijgen. Voor linkedin was de foto uiteindelijk niet nodig, maar voor ik het wist vertelde de man mij hoe zijn vrouw een jaar eerder in zijn armen was gestorven na een kort ziekbed. Toen er vervolgens een foto van zijn vrouw op de kist moest komen, bleek er geen fatsoenlijke foto van haar te zijn. “En nee, de foto die we nu gaan maken is nog niet voor op mijn kist!” grapte de man. Waar de foto dan wel voor was bedoeld is mij niet helemaal duidelijk geword