Blog Jacques Jullens

Vandaag is het alweer 14 februari, valentijnsdag. Zo’n dag waarvan je eigenlijk afspreekt met je vrouw dat je er niets aan doet, maar eigenlijk ook weer bang bent dat de ander wel wat doet, en jij dus eigenlijk wel iets van je wil laten horen, of toch maar niet? :-) 14 februari breekt ook alweer zo lekker de maand doormidden. Zo heel langzaam aan ga je toch ook echt al merken dat de natuur weer begint te trappelen aan de voordeur van het voorjaar. Voorzichtig zien we alweer de eerste crocussen en sneeuwklokjes boven het gras uitkomen, en heel af en toe lijkt het ook wel of de geur van het voorjaar haar best doet om onze neus binnen te dringen. Bij sommige hooikoorts-patiënten lukt dit al letterlijk omdat door de milde temperaturen de elzen en hazelaars alweer in bloei komen, die vervolgens weer de nodige niesbuien op haar hand weet te krijgen… Ook merk je natuurlijk dat zeker op een heldere dag als vandaag het ochtendgloren ons steeds vroeger weet te begroeten, en elke dag...

Het is een paar weken rustig geweest met mijn blogs, maar dat betekent niet dat ik stil heb gezeten. Vanaf de feestdagen van het afgelopen jaar, even lekker rustig met andere dingen bezig zijn, heerlijk… Maar goed, het nieuwe jaar was goed en wel begonnen of de opa van Bianca kwam te overlijden…. 90 jaar en lichamelijk volledig op. Toen we een paar dagen voor zijn overlijden nog bij hem in het ziekenhuis waren gaf hij met het laatste beetje lucht in zijn longen te kennen dat het “kloten” was en “het” niet meer ging….en dit ging mij, en eigenlijk ons hele gezin, niet in de koude kleren zitten. Een oorlogsheld met een enorm rechtvaardigheidsgevoel met meer medailles dan jij en ik ooit samen bij elkaar zouden wandelen met de avondvierdaagse. Je zou maar de hoogst mogelijke onderscheiding van de Zuid Koreaanse regering hebben gekregen met je peloton. En dan te bedenken dat hij daar ook nog op vrijwillige basis heeft bijgedragen aan onze vrijheid… Hij heeft nooit veel verteld over zijn...